Wydatki na zamówienia publiczne stanowią aż 19% PKB w całej Unii Europejskiej, a w polskiej gospodarce ich udział w PKB wynosi minimum 10%. Zamówienia publiczne mogą być udzielane w kilku różnych trybach, takich jak aukcja, przetarg ograniczony, przetarg nieograniczony, partnerstwo innowacyjne czy negocjacje bez ogłoszenia. Zamawiający, który ocenia oferty pod kątem przesłanek odrzucenia z art. 226 ustawy Pzp, zawsze musi ustalić, czy oferta nie będzie kwalifikować się do korekty w trybie poprawienia oczywistych omyłek 📢. W ofercie należy skorygować oczywiste omyłki pisarskie, oczywiste omyłki rachunkowe oraz tzw. inne omyłki, które polegają na MASZ PYTANIA? Napisz szkolenia@apexnet.pl lub zadzwoń na (22)2058900. Zamówienia publiczne dla początkujących według nowej ustawy. Firma szkoleniowa ApexNet zaprasza na szkolenie online z Jerzym Czabanem. Zamówienia publiczne dostępne dla wszystkich - oferta dla przedsiębiorców. Powiązane działanie: Międzynarodowe zamówienia publiczne - oferta dla przedsiębiorców. marzec 2019. Start składania wniosków. 31 sierpnia 2023. Koniec przyjmowania wniosków. Miejsce realizacji projektu. Polska. Ustawa z dnia 11 września 2019 – Prawo zamówień publicznych (PZP) wprowadziła dla postępowań o udzielenie zamówienia klasycznego o wartości mniejszej niż progi unijne odrębną procedurę – tzw. tryb podstawowy. Procedura ta ma zapewnić uproszczenie postępowania i optymalną organizację procesu udzielania zamówienia publicznego. Celem stworzenia nowego trybu był też rozwój Jako najkorzystniejsza wybrana została oferta wykonawcy D. S.A., który w swojej ofercie przyjął dwie stawki podatku VAT - 8% dla robót budowlanych związanych z budynkiem, w tym dla wyburzenia i rozbiórki istniejącej zabudowy, wykończenia ścian zewnętrznych istniejącego budynku oraz do części robót sanitarnych i elektrycznych, 23% Zamówienia publiczne „in-house” są jednym z rodzajów zamówień w szczególnym trybie tzw. zamówień z wolnej ręki. Tryb ten nie jest typowy, z uwagi na fakt, że ustawa wyłącza konieczność stosowania w jego ramach kluczowej w innych przypadkach zasady konkurencyjności, co tym samym de facto uniemożliwia większości wykonawców z „wolnego rynku” dostęp do takiego zamówienia. WARTO WIEDZIEĆ O TYM, ŻE Formularz ofertowy stanowi najściślejszą część oferty . Formularz ofertowy z punktu widzenia przepisów Pzp i zasad udzielania zamówień publicznych, stanowi najściślejszą część oferty (zwaną popularnie „merytoryczną”), która nie podlega uzupełnieniu w trybie art. 26 ust. 3 Pzp, gdyż nie jest dokumentem, o którym mowa w art. 25 e-Zamówienia – elektroniczne zamówienia publiczne - Projekt jest realizowany przez Urząd Zamówień Publicznych w partnerstwie z Ministerstwem Cyfryzacji. Projekt jest współfinansowany ze środków Programu Operacyjnego Polska Cyfrowa na lata 2014-2020, Oś priorytetowa nr 2 „E-administracja i otwarty rząd” Działanie nr 2.1 REKLAMA. Mówi się, że w przetargu na zamówienie publiczne wygrywa ten, kto ma odpowiednie znajomości i układy z władzami. Jednak nie wszyscy przedsiębiorcy zdają sobie sprawę z tego, że kluczem do wygranej może być złożenie prawidłowej oferty i fachowe monitorowanie procesu przetargowego. Prawidłowe przygotowanie dokumentów i jwjTJ6. Czy uregulowanie krajowe ograniczające możliwość podwykonawstwa do 30% całkowitej wartości zamówienia oraz zakazujące obniżania cen mających zastosowanie do usług zlecanych podwykonawcom przekraczającego 20% w stosunku do cen określonych w zamówieniu jest dopuszczalne w świetle dyrektyw unijnych? Trybunał Sprawiedliwości UE rozstrzyga tę kwestię wyrokiem w sprawie C-402/18. Uniwersytet La Sapienza w Rzymie w drodze publikacji ogłoszenia o zamówieniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej ogłosił otwarte postępowanie przetargowe na udzielenie zamówienia publicznego na usługi sprzątania. Zamówienie to miało zostać udzielone na okres pięciu lat na podstawie kryterium oferty najkorzystniejszej ekonomicznie. Szacunkowa wartość wspomnianego zamówienia publicznego wynosiła 46 300 968,40 euro. Spółka Service, która została zaklasyfikowana na drugim miejscu w wyniku postępowania przetargowego, wniosła skargę do regionalnego sądu administracyjnego dla Lacjum (Włochy) o stwierdzenie nieważności decyzji uniwersytetu La Sapienza w Rzymie z 12 kwietnia 2017 r. o udzieleniu zamówienia publicznego, rozpatrywanego w postępowaniu głównym, konsorcjum Tedeschi na łączną kwotę 31 744 359,67 euro bez VAT i kosztów zabezpieczenia. Na poparcie swojej skargi wskazano zarzut dotyczący naruszenia ogólnych ograniczeń przewidzianych w prawie włoskim, ponieważ część zamówienia, jaką wybrany oferent zamierzał zlecić podwykonawcom, stanowiła ponad 30% całkowitej wartości tego zamówienia publicznego. Skarżąca twierdziła ponadto, że oferta złożona przez wybranego oferenta nie została zbadana w sposób rzetelny i in concreto przez instytucję zamawiającą, z tego względu, że instytucja ta zaakceptowała, z naruszeniem odpowiednich przepisów prawa włoskiego, iż wynagrodzenie podwykonawców będzie o ponad 20% niższe od cen jednostkowych określonych w zamówieniu. Regionalny sąd administracyjny dla Lacjum uwzględnił tę skargę. W pierwszej kolejności stwierdził on, że nie zbadano w rzetelny sposób wykorzystania w dużej mierze w ramach podwykonawstwa spółdzielni socjalnych, co stanowiło zasadniczą cechę wygrywającej oferty, pozwalającą uzasadnić oferowane znaczne obniżenie ceny. W drugiej kolejności stwierdzono, że wynagrodzenie za zadania powierzone w ramach podwykonawstwa były niższe o ponad 20% w porównaniu z wynagrodzeniami stosowanymi przez konsorcjum Tedeschi w odniesieniu do osób, które zatrudniało ono bezpośrednio. Konsorcjum Tedeschi odwołało się od wyroku regionalnego sądu administracyjnego do sądu odsyłającego. Spółka Service jednocześnie wniosła odwołanie wzajemne, w którym ponownie podniosła zarzuty nieuwzględnione w pierwszej instancji, a także zarzut oparty na naruszeniu przepisów prawa włoskiego dotyczących zakazu zlecania podwykonawcy usług odpowiadających ponad 30% całkowitej wartości danego zamówienia Wątpliwości sądu odsyłającego Sąd odsyłający miał wątpliwości co do zgodności włoskich przepisów dotyczących zamówień publicznych z prawem unijnym. W szczególności, że przewidziane w prawie krajowym ograniczenia w zakresie podwykonawstwa mogą utrudniać przedsiębiorstwom, zwłaszcza małym i średnim, dostęp do zamówień publicznych, stanowiąc tym samym przeszkodę w korzystaniu ze swobody przedsiębiorczości i swobody świadczenia usług. Twierdzi on, że ograniczenia takie mogą również pozbawiać nabywców publicznych możliwości otrzymywania liczniejszych i bardziej zróżnicowanych ofert. Umożliwienie korzystania z podwykonawstwa jedynie przy wykonywaniu części zamówienia określonej procentowo, w sposób abstrakcyjny, niezależnie od możliwości sprawdzenia kwalifikacji ewentualnych podwykonawców oraz bez żadnej wzmianki dotyczącej istotnego charakteru zadań, nie zostało bowiem przewidziane w dyrektywie 2004/18. Sąd odsyłający przypomniał również, że w swoich opiniach doradczych dotyczących przepisów krajowych w dziedzinie podwykonawstwa uznał już, że cel polegający na zagwarantowaniu uczciwości zamówień publicznych oraz na zapobieganiu infiltracji sektora zamówień publicznych przez organizacje przestępcze może usprawiedliwiać ograniczenie swobody przedsiębiorczości oraz swobody świadczenia usług. Ponadto wskazał on inne powody, które jego zdaniem uzasadniają progi będące przedmiotem postępowania przed sądem odsyłającym. W związku z tym, po pierwsze, sąd wskazał, że zniesienie przewidzianego w art. 118 ust. 4 dekretu ustawodawczego nr 163/2006 dotyczącego limitu 20-procentowego mogłoby prowadzić do praktyk o charakterze dumpingu płacowego, które mogłyby mieć antykonkurencyjny skutek. Po drugie, w przypadku zniesienia również ograniczenia 30-procentowego, przewidzianego w art. 118 ust. 2 dekretu ustawodawczego nr 163/2006 realizacja niektórych przetargów mogłaby być zagrożona z powodu trudności, jakie mogłyby wyniknąć przy ocenie rentowności ofert, a więc braku nieprawidłowości, jak w sprawie rozpatrywanej w postępowaniu głównym. Pytanie prejudycjalne W tych okolicznościach włoska rada stanu postanowiła zawiesić postępowanie i zwrócić się do Trybunału Sprawiedliwości UE z następującym pytaniem prejudycjalnym: Czy zasady swobody przedsiębiorczości i swobody świadczenia usług zawarte w art. 49 i 56 [TFUE], art. 25 dyrektywy [2004/18] i art. 71 dyrektywy [2014/24], które nie przewidują ograniczeń w zakresie podwykonawstwa i obniżania cen stosowanych względem podwykonawców, oraz ustanowiona w prawie Unii zasada proporcjonalności sprzeciwiają się stosowaniu przepisów krajowych dotyczących zamówień publicznych, takich jak przepis włoski zawarty w art. 118 ust. 2 i 4 dekretu ustawodawczego nr [163/2006], zgodnie z którym podwykonawstwo nie może przekraczać 30% całkowitej wartości zamówienia, a wykonawca musi stosować w odniesieniu do usług zleconych podwykonawcom te same ceny jednostkowe określone w zamówieniu, z zastosowaniem obniżenia cen nieprzekraczającego 20%? W przedmiocie dopuszczalności Rząd włoski wyraża wątpliwości co do tego, czy sąd odsyłający w wystarczającym stopniu określił ramy prawne, w które wpisane jest przedłożone pytanie. Ponadto Service podnosi, że zadane pytanie jest niedopuszczalne, ponieważ jego rozstrzygnięcie nie ma znaczenia dla rozwiązania sporu w postępowaniu głównym. W szczególności, niezależnie od odpowiedzi, jakiej TSUE udzieli na to pytanie, sąd odsyłający powinien w każdym przypadku stwierdzić naruszenie przez oferenta oferty wybranej w postępowaniu będącym przedmiotem sporu, ponieważ w chwili jej przedstawienia wspomniany oferent zobowiązał się do przestrzegania ograniczeń 30-procentowych i 20-procentowych, do których sąd krajowy odsyła w swoim pytaniu. Przypomnijmy, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem TSUE pytania dotyczące wykładni prawa unijnego, z którymi zwrócił się sąd krajowy na gruncie stanu prawnego i faktycznego, za którego ustalenie jest on odpowiedzialny, przy czym prawidłowość tych ustaleń nie podlega ocenie TSUE, korzystają z domniemania, iż mają one znaczenie dla sprawy. Odmowa wydania przez TSUE orzeczenia w przedmiocie złożonego przez sąd krajowy wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym jest możliwa tylko wtedy, gdy jest oczywiste, że wykładnia prawa unijnego, o którą wniesiono, nie ma żadnego związku ze stanem faktycznym lub z przedmiotem postępowania głównego, gdy problem jest natury hipotetycznej bądź gdy TSUE nie dysponuje informacjami w zakresie stanu faktycznego lub prawnego niezbędnymi do udzielenia użytecznej odpowiedzi na postawione mu pytania. Oznacza to, że sąd krajowy musi określić stan prawny i faktyczny, w który wpisują się zadane przez niego pytania, lub przynajmniej wyjaśnić założenia faktyczne, na których opiera te pytania. W niniejszej sprawie zarówno stan faktyczny, jak i prawny wskazany w postanowieniu odsyłającym pozwala zrozumieć powody, dla których sąd odsyłający złożył wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym. W odniesieniu do braku znaczenia pytania należy przypomnieć, że spór w postępowaniu głównym dotyczy zgodności z prawem oferty wybranej przez instytucję zamawiającą. Tymczasem, jak wynika z postanowienia odsyłającego, w wyniku zaproponowania w tej ofercie ceny, która umożliwiła jej wybór, przewidziane w przepisach krajowych ograniczenia 30-procentowe i 20-procentowe, których zgodność z prawem unijnym stanowi przedmiot pytania zadanego przez sąd odsyłający, zostały przekroczone. Z tego wynika, że – jak wskazuje zresztą sąd odsyłający – rozstrzygnięcie zawisłego przed nim sporu zależy siłą rzeczy od odpowiedzi udzielonej na to pytanie. Wykładnia dla TFUE W części pierwszej pytania sąd odsyłający dąży w istocie do ustalenia, czy wykładni art. 49 i 56 TFUE, art. 25 dyrektywy 2004/18 i art. 71 dyrektywy 2014/24 należy dokonywać w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, takiemu jak rozpatrywane w postępowaniu głównym, ograniczającemu do 30% część zamówienia, której wykonanie wolno oferentowi zlecić stronom trzecim. Co do zasady, zastosowanie ma dyrektywa obowiązująca w momencie, gdy instytucja zamawiająca wybierała tryb postępowania i ostatecznie rozstrzygała kwestię, czy istnieje obowiązek ogłoszenia wcześniej przetargu. Nie znajdują natomiast zastosowania przepisy dyrektywy, której termin transpozycji upłynął po tej dacie. Zauważmy, że dyrektywa 2004/18 została uchylona dyrektywą 2014/24 ze skutkiem od 18 kwietnia 2016 r. Artykuł 90 dyrektywy 2014/24 stanowi, że państwa członkowskie mają obowiązek wprowadzenia w życie przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych do wykonania dyrektywy do 18 kwietnia 2016 r., z zastrzeżeniem pewnych wyjątków. W konsekwencji w dniu opublikowania ogłoszenia o zamówieniu rozpatrywanym w postępowaniu głównym, tj. 24 grudnia 2015 r., dyrektywa 2004/18 miała nadal zastosowanie, a zatem pierwszą część zadanego pytania należy interpretować w ten sposób, że odnosi się ona w szczególności do wykładni tej właśnie dyrektywy, a nie dyrektywy 2014/24. W sytuacji gdy kwota zamówienia rozpatrywanego w postępowaniu głównym jest wyższa od odpowiedniego progu przewidzianego w art. 7 lit. b dyrektywy 2004/18, to w świetle tej dyrektywy należy udzielić odpowiedzi na pierwszą część zadanego pytania. Ważne Dyrektywa ta ma na celu, jak wynika zasadniczo z jej motywu 2, zapewnienie poszanowania przy udzielaniu zamówień publicznych swobodnego przepływu towarów, swobody przedsiębiorczości i swobody świadczenia usług, a także zasad z nich wynikających, takich jak zasady równego traktowania, niedyskryminacji, proporcjonalności i przejrzystości, oraz zapewnienie, by udzielanie zamówień publicznych było otwarte na konkurencję. W tym celu wspomniana dyrektywa przewiduje wyraźnie w art. 47 ust. 2 i 3 i art. 48 ust. 3 i 4 możliwość polegania przez oferentów, pod pewnymi warunkami, na zdolnościach innych podmiotów w celu spełnienia określonych kryteriów wyboru wykonawców. Ponadto zgodnie z art. 25 akapit pierwszy dyrektywy 2004/18 instytucja zamawiająca może żądać lub zostać zobowiązana przez państwo członkowskie do żądania od oferenta wskazania w jego ofercie tej części zamówienia, której wykonanie zamierza on ewentualnie zlecić stronom trzecim w ramach podwykonawstwa, a także podania wszystkich proponowanych podwykonawców. W związku z tym dyrektywa 2004/18 wprowadza możliwość korzystania przez oferentów z podwykonawstwa w celu wykonania danego zamówienia. Niemniej jednak jeżeli w dokumentach zamówienia wymaga się od oferentów wskazania w ich ofertach części zamówienia, której wykonanie zamierzają powierzyć podwykonawcom oraz proponowanych podwykonawców, zgodnie z art. 25 akapit pierwszy dyrektywy 2004/18 instytucja zamawiająca może zakazać korzystania przy realizacji istotnych części zamówienia z podwykonawców, których kwalifikacji nie może sprawdzić na etapie badania ofert i wyboru zwycięskiego oferenta. Nie ma to jednak miejsca w kontekście uregulowania krajowego, takiego jak rozpatrywane w postępowaniu głównym, które nakłada ograniczenie na korzystanie z podwykonawstwa przy wykonywaniu części zamówienia określonej procentowo, w sposób abstrakcyjny i niezależnie od możliwości sprawdzenia kwalifikacji ewentualnych podwykonawców oraz istotnego charakteru zadań. We wszystkich tych aspektach przepisy przewidujące ograniczenie, takie jak ograniczenie 30-procentowe, są niezgodne z dyrektywą 2004/18. Taka wykładnia jest zgodna z celem polegającym na otwarciu zamówień publicznych na jak najszerszą konkurencję, do którego dążą dyrektywy z korzyścią dla wykonawców, a również dla instytucji zamawiających. Ponadto sprzyja ona ułatwianiu małym i średnim przedsiębiorstwom dostępu do zamówień publicznych, co zgodnie z jej motywem 32 jest również założeniem dyrektywy 2004/18. Włoska argumentacja Wykładni przedstawionej w niniejszym wyroku nie podważa argumentacja rządu włoskiego, zgodnie z którą ograniczenie 30-procentowe jest uzasadnione ze względu na szczególne okoliczności występujące we Włoszech, w których podwykonawstwo stanowiło zawsze jedno z narzędzi realizowania przestępczych zamiarów. Ograniczając część zamówienia, która może zostać zlecona podwykonawcy, uregulowanie krajowe sprawia, że udział w zamówieniach publicznych staje się mniej atrakcyjny dla organizacji przestępczych, co może zapobiegać zjawisku infiltrowania obszaru zamówień publicznych przez mafię, a w ten sposób chronić porządek publiczny. Prawdą jest, że – jak wynika w szczególności z kryteriów kwalifikacji podmiotowej przewidzianych w dyrektywie 2004/18, zwłaszcza z podstaw wykluczenia ustanowionych w art. 45 ust. 1 tej dyrektywy – prawodawca unijny chciał przez przyjęcie takiego przepisu uniknąć sytuacji, by wykonawcy, wobec których wydano prawomocny... Pozostałe 70% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów Co zyskasz, kupując prenumeratę? 10 wydań magazynu "Monitor Dyrektora Szkoły" Dostęp do wszystkich archiwalnych artykułów w wersji online Możliwość pobrania materiałów dodatkowych ...i wiele więcej! Sprawdź Skąd się wziął wymóg złożenia oświadczenia o obowiązku podatkowym u zamawiającego?Wszędzie w formularzach ofertowych widzisz gotowe do uzupełnienia oświadczenie o powstaniu u zamawiającego obowiązku podatkowego? Zastanawiasz się jak je uzupełnić?Już Ci wszystko zamówień publicznych wymaga, byś deklarował czy wybór Twojej oferty spowoduje dodatkowe obciążenie podatkowe po stronie zamawiającego. Ten wymóg funkcjonuje już od 2015 ten nie jest jednak tak straszny, jakby się to mogło wydawać na początku. Podziękowania za ten stan rzeczy należą się Krajowej Izbie Odwoławczej, która w swoich wyrokach łagodnie określiła zakres obowiązku i skutki ewentualnych błędów przy jego wypełnić oświadczenie o powstaniu obowiązku podatkowego u zamawiającego?Pierwsza dobra wiadomość jest następująca: oświadczenie musisz wypełnić tylko w sytuacji, kiedy rzeczywiście realizacja przez Ciebie zamówienia spowoduje dodatkowe obciążenie podatkowe po stronie zamawiającemu fakturę, która zawiera nie tylko Twoją należność, ale również kwotę podatku VAT? Mówię tu o zwykłej fakturze, która zawiera w swojej wartości podatek VAT, choćby wedle stawki 0%.Jeśli tak, to świetnie. To znaczy, że zamawiający nie musi sam naliczyć podatku VAT i go odprowadzić. Poniesie tylko taki koszt jaki wynika z całkowitej wartości faktury. Tym samym nie musisz składać oświadczenia o obowiązku podatkowym, a jeśli masz jego wzór w formularzu, możesz je pominąć (choć zawsze lepiej je przekreślić).Jak wypełnić oświadczenie o powstaniu obowiązku podatkowego u zamawiającego?Oświadczenie musisz złożyć jedynie w sytuacji, kiedy faktura nie będzie zawierała kwoty podatku to będą sytuacje? Powstanie obowiązku podatkowego u zamawiającego może wynikać z takich okoliczności jak:wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów,import usług lub towarów,mechanizm odwróconego obciążenia podatkiem VAT (np. określone w ustawie o podatku od towarów i usług dostawy sprzętu elektronicznego)Szczerze mówiąc uzupełnienie oświadczenia nie wymaga żadnej dodatkowej wiedzy w porównaniu do tej, którą musisz dysponować wystawiając fakturę. Po prostu informacje, które normalnie pojawiłyby się dopiero na fakturze przekażesz zamawiającemu już obowiązkiem jest zawarcie w oświadczeniu poniższych informacji:potwierdzenie, iż wybór Twojej oferty będzie prowadził do powstania u zamawiającego obowiązku podatkowego zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług,wskazanie nazwy (rodzaju) towaru lub usługi, których dostawa lub świadczenie będzie prowadzić do powstania takiego obowiązku podatkowego (najlepiej wskazać nazwę, która znajdzie się później na fakturze),wskazanie wartości tego towaru lub usług bez kwoty to nie musi zawierać stawki i kwoty podatku VAT jaki będzie musiał rozliczyć zamawiający. Obie wartości zamawiający powinien ustalić we własnym złożyć oświadczenie o obowiązku podatkowym u zamawiającego?Oczywiście jeśli zamawiający przewidział miejsce dla takiego oświadczenia, to warto z niego braku sugestii ze strony zamawiającego proponuję złożyć oświadczenie o obowiązku podatkowym u zamawiającego w formularzu oferty, zaraz pod określeniem oferowanej ceny. Jeśli formularz oferty nie jest edytowalny, a nie ma tam miejsca na Twoje oświadczenie dołącz je jako odrębny załącznik do formularzu cenowym jeśli zamawiający wymagał podania stawki podatku VAT i jego wysokości nie wpisuj stawki i wysokości podatku, tam gdzie podatek będzie rozliczał zamawiający, jedynie zamieść informację, iż obowiązek podatkowy w tym zakresie spoczywa na uzupełnienie oświadczenia w przetargu nie dyskwalifikuje automatycznie Twojej ofertyBłędne uzupełnienie przez Ciebie oświadczenia o powstaniu u zamawiającego obowiązku podatkowego nie powinno skutkować odrzuceniem oferty. To już utrwalone stanowisko Krajowej Izby oświadczenie ma jedynie walor informacyjny i tak powinno być traktowane przez zamawiającego. Nawet jeśli oświadczenie zostało uzupełnione błędnie – zamawiający powinien samodzielnie ustalić czy wystąpi po jego stronie dodatkowe obciążenie podatkowe i je może pojawić się jednak problem. Tym problemem jest sytuacja, kiedy tylko część zakresu zamówienia objęta będzie mechanizmem odwróconego obciążenia podatkiem VAT, a zamawiający nie jest w stanie ustalić wartości tego zakresu. Złożyłeś ofertę, a zamawiający nie jest w stanie nawet poddać jej ocenie – do oceny ofert zamawiający powinien przyjąć pełen koszt zamówienia, łącznie z dodatkowym obciążeniem podatkowym, którego nie jest w stanie mnie, w takim konkretnym przypadku, Twoja oferta rzeczywiście powinna zostać odrzucona przez wymaganego oświadczenia o obowiązku podatkowym u zamawiającego najczęściej nie jest problemem w przetarguNie masz obowiązku składania oświadczenia o treści negatywnej – tzn. oświadczenia, iż wybór Twojej oferty nie będzie prowadził do powstania obowiązku podatkowego u nie złożysz oświadczenia o obowiązku podatkowym to tak jakbyś zadeklarował, że zamawiający nie będzie zmuszony do doliczenia podatku VAT do ceny Twojej jednak zamawiający będzie musiał samodzielnie rozliczyć podatek VAT, a Ty nie złożyłeś odpowiedniego oświadczenia to Twoja sytuacja zależy od tego czy zamawiający jest w stanie samodzielnie sprawdzić od jakiej wartości podatek powinien być zamawiający jest w stanie samodzielnie określić zakres, w jakim zmuszony będzie samodzielnie rozliczyć podatek VAT i jego wartość – nie poniesiesz negatywnych konsekwencji swojego błędu. Zgodnie z art. 226 ust. 1 pkt 10 Pzp, zamawiający odrzuca ofertę, która zawiera błąd w obliczeniu ceny. Jako błąd w obliczeniu ceny kwalifikowane jest także przyjęcie do wyliczenia ceny nieprawidłowej stawki podatku VAT. Jak stwierdził Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 20 października 2011 r., III CZP 52/11, o porównywalności ofert, w zakresie zaproponowanej ceny, można mówić dopiero wówczas, gdy określone w ofertach ceny, mające być przedmiotem porównywania, zostały obliczone przez wykonawców zabiegających o uzyskanie zamówienia publicznego z zachowaniem tych samych reguł. Stąd - w ocenie Sądu Najwyższego - przy wykonywaniu przez zamawiającego obowiązku zbadania czy oferty wykonawców nie zawierają błędów w obliczeniu ceny, ocenie zamawiającego musi także podlegać przyjęcie przez wykonawcę prawidłowej stawki podatku VAT, ponieważ podatek ten jest bez wątpienia elementem cenotwórczym. Odmienny wniosek musiałby prowadzić do niedającej się zaaprobować zgody na nieprzewidziane ustawą ograniczenie uprawnień zamawiającego, a w konsekwencji uniemożliwienie mu rzetelnego zbadania przesłanki uzasadniającej wykonanie przez zamawiającego ustawowego obowiązku odrzucenia oferty (tak w wyroku z dnia 26 marca 2021 r., KIO 559/21). Do obowiązków wykonawcy należy przyporządkowanie wykonywanej dostawy, usługi czy roboty do właściwej stawki VAT, co wynika z faktu, iż wystawiając fakturę za wykonane zadanie podatnik zobowiązany jest do wskazania w niej stawki wraz z kwotą podatku VAT. Skoro określenie prawidłowej stawki VAT ciąży na wystawcy faktury - wykonawcy, to ciąży na wykonawcy ciąży również odpowiedzialność za prawidłowe jej zastosowanie. Nie ulega więc wątpliwości, że wskazanie przez wykonawcę błędnej stawki podatku VAT będzie skutkować odrzuceniem złożonej przez niego oferty na podstawie art. 226 ust. 1 pkt 10 ustawy Pzp. W świetle orzecznictwa Krajowej Izby Odwoławczej, sądów okręgowych i Sądu Najwyższego, za błąd w obliczeniu ceny należy uznać wadliwy dobór przez wykonawcę elementów mających wpływ na właściwe obliczenie ceny oferty, w tym przyjęcie i zastosowanie przez wykonawcę wadliwej stawki podatku VAT, w przypadku gdy zamawiający nie określił wysokości stawki tego podatku w SIWZ (aktualnie SWZ), ale wymagał samodzielnego zastosowania przez wykonawcę obowiązujących przepisów w tym zakresie (zob. uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 20 października 2011 r., III CZP 52/11). W uchwale Sądu Najwyższego wskazano, że „przy wykonywaniu przez zamawiającego obowiązku zbadania czy oferty wykonawców nie zawierają błędów w obliczeniu ceny; przy równoczesnym braku w ustawie przedmiotowych ograniczeń przy dokonywaniu przez niego takiej kontroli, ocenie zamawiającego musi także podlegać przyjęcie przez wykonawcę prawidłowej stawki podatku VAT, ponieważ podatek ten jest bez wątpienia elementem cenotwórczym. Odmienny wniosek musiałby zatem prowadzić do niedającej się zaaprobować zgody na nieprzewidziane ustawą ograniczenie uprawnień zamawiającego, a w konsekwencji uniemożliwienie mu rzetelnego zbadania przesłanki uzasadniającej wykonanie przez zamawiającego ustawowego obowiązku odrzucenia ofert.” W dalszej części Sąd Najwyższy zwrócił uwagę, że „Zakres obowiązków kontrolnych zamawiającego i kształt nakazanych ustawą, chronologicznie ujętych, kolejnych jego obowiązków, warunkowany jest treścią SIWZ. Jedynie wówczas, jeśli zamawiający wskazał w SIWZ konkretną stawkę podatku VAT, kształtującą przecież także wysokość określonej w ofercie ceny, to dopiero wtedy może dojść do ewentualnego wystąpienia innej omyłki, polegającej na niezgodności przyjętej w ofercie stawki VAT ze stawką zawartą w SIWZ. Niezgodność taka uzasadniałaby obowiązek poprawienia oferty i to tylko wówczas, gdy omyłka polegająca na takiej niezgodności nie powoduje istotnych zmian w treści oferty. Natomiast w sytuacji, w której zamawiający nie określił w SIWZ stawki podatku VAT w ogóle nie może dojść do wystąpienia innej omyłki w rozumieniu art. 87 ust. 2 pkt 3 Pzp2004 (aktualnie: art. 223 ust. 2 pkt 3 ustawy Pzp), ponieważ nie wystąpi wówczas ustawowa przesłanka niezgodności oferty z SIWZ, a to wobec braku dwóch potrzebnych do porównania elementów, a zarazem niezbędnych do oceny przesłanki w postaci zaistnienia niezgodności. W tej ostatnio wskazanej sytuacji w rachubę wchodzi wyłącznie ocena wystąpienia błędu w obliczeniu w ofercie ceny. Wobec braku faktycznej możliwości odniesienia się do stawki podatku VAT wobec jej nieuwzględnienia w SIWZ, obowiązek zamawiającego musi ograniczyć się wyłącznie do oceny prawidłowości przyjętej w ofercie wykonawcy stawki podatku VAT, która jako element cenotwórczy miała niewątpliwie bezpośredni wpływ na ukształtowanie wysokości przedstawionej w ofercie ceny. Przyjęcie w ofercie nieprawidłowej stawki podatku VA T, będącego elementem cenotwórczym, jest zatem równoznaczne z błędem w obliczeniu zawartej w ofercie ceny, polegającym na wadliwym doborze przez wykonawcę elementu mającego niewątpliwie wpływ na obliczenie wysokości zaoferowanej ceny. Innymi słowy, posłużenie się przez wykonawcę choćby tylko jednym nieprawidłowo określonym elementem kalkulacji ceny przekłada się na wystąpienie błędu w obliczeniu ceny i to bez względu na skalę czy matematyczny wymiar stwierdzonego uchybienia.” Posłużenie się przez wykonawcę choćby tylko jednym nieprawidłowo określonym elementem kalkulacji ceny przekłada się na wystąpienie błędu w obliczeniu ceny i to bez względu na skalę czy matematyczny wymiar stwierdzonego uchybienia. Nie ma zatem znaczenia przy ocenie błędnej stawki VAT w ofercie wykonawcy wpływ takiego błędu na ranking ofert. Co podkreśla Sąd Najwyższe, istotne dla dokonania oceny czy dochodzi do naruszenia zasad uczciwej konkurencji i równego traktowania wykonawców niezbędne jest stosowanie kryteriów zobiektywizowanych i nie jest możliwa każdorazowo ocena wpływu wadliwej stawki podatku na warunki konkurencji w postępowaniu o zamówienie publiczne. Zastosowanie art. 226 ust. 1 pkt 10 ustawy Pzp wymaga zidentyfikowania błędu w obliczeniu ceny, także z zastosowaniem błędnej stawki podatku VAT. W wyroku z dnia 26 listopada 2020 r., KIO 2933/20, Krajowa Izba Odwoławcza orzekła, że „Nie można (…) zaakceptować stanowiska, że możliwy jest wybór oferty zawierającej błędną stawkę podatku VAT, w sytuacji, gdy taka oferta, pomimo błędu, jest korzystniejsza od innych ofert (obliczonych z zastosowaniem prawidłowej stawki podatku VAT). Odnosząc się stricte do błędu w obliczeniu ceny, polegającego na zastosowaniu niewłaściwej stawki podatku VAT, skład orzekający wskazuje, że cena błędnie obliczona to taka cena, która byłaby inna, gdyby wykonawca zastosował stawkę właściwą. Skład orzekający w pełni podzielił stanowiska prezentowane w wyrokach Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 26 lipca 2017 r. i z dnia 8 lipca 2019 r., KIO 1462/17 oraz KIO 1046/20 i 1065/20, zgodnie z którymi: „W celu prawidłowego porównania cen ofert, złożonych w trybie zamówień publicznych, zamawiający powinien szczegółowo badać stawkę VAT wskazaną przez wykonawcę i to nie tylko ze względu na ewentualny obowiązek rozliczenia podatku w ramach mechanizmu odwrotnego obciążenia VAT, ale również z uwagi na odpowiedzialność zamawiającego za prawidłowe przygotowanie i przeprowadzenie postępowania o udzielenie zamówienia publicznego. Wskazanie zamawiającemu niewłaściwej stawki podatku VAT stanowi błąd w obliczeniu ceny i zobowiązuje zamawiającego do odrzucenia oferty w oparciu o przepis art. 89 ust. 1 pkt 6 (...)” oraz „zgodnie z literalnym brzmieniem art. 89 ust. 1 pkt 6 Pzp2004 (aktualnie: art. 226 ust. 1 pkt 10 ustawy Pzp) zamawiający ma obowiązek odrzucenia oferty zawsze, jeżeli stwierdzi błędy w obliczeniu ceny lub kosztu. Ustawodawca w żaden sposób nie dookreślił, jakie błędy skutkują odrzuceniem oferty, nie dokonał w tym zakresie żadnego zróżnicowania. Przyjąć zatem należy, że chodzi tutaj o każdy błąd polegający na zastosowaniu nieprawidłowej stawki VAT, i to niezależnie od tego, czy wykonawca zastosował stawkę niższą czy też wyższą od prawidłowej”. Obowiązkiem podatnika jest przyporządkowanie sprzedaży towarów czy usług do określnej, właściwej stawki. Oznacza to, że określając wysokość stawki VAT podatnik musi przede wszystkim ustalić, czy sprzedawany przez niego towar lub świadczona usługa nie korzystają z obniżonej stawki lub ze zwolnienia z VAT. Jeśli tak, to powinien zastosować taką stawkę, jaka wynika z przepisów ustawy o VAT. Jeżeli wykonawca w ramach wyjaśnień oświadczył, że nastąpiła w formularzu omyłka w zakresie stawki podatku VAT i powinna być wpisana stawka wskazana w SIWZ, to zamawiający musi dokonać poprawy omyłki w tym zakresie w oparciu o przepis art. 223 ust. 2 pkt 3 ustawy Pzp (por. wyrok z dnia 27 kwietnia 2021 r., KIO 760/21). Zgodnie ze stanowiskiem wynikającym z uchwał Sądu Najwyższego z dnia 20 października 2011 r., III CZP 52/11 i III CZP 53/11, w wypadku wskazania w SWZ stawki podatku VAT, to rola zamawiającego sprowadza się do weryfikacji złożonych ofert po tym kątem i ewentualnego rozważenia zastosowania art. 223 ust. 2 pkt 3 ustawy Pzp, jeśli zaistnieją przesłanki ku temu. Inaczej jest, gdy zamawiający stawki podatku VST nie wskazał w SWZ. W takim przypadku na wykonawcy spoczywa obowiązek ustalenia prawidłowej stawki podatku VAT. W SWZ zamawiający, podając sposób obliczenia ceny może również określić stawkę podatku VAT. W takim przypadku badanie ofert może sprowadzać się do poprawienia oferty. Jeżeli jednak zamawiający opisując w SWZ sposób obliczenia ceny nie zawarł żadnych wskazań dotyczących stawki podatku VAT, wówczas oferta zawierająca stawkę podatku VAT niezgodną z obowiązującymi przepisami podlega odrzuceniu na podstawie art. 226 ust. 1 pkt 10 ustawy Pzp. Wpisanie „VAT marża” zamiast stawki 23 % również stanowi błąd w określeniu prawidłowej stawki podatku VAT oraz błąd w obliczeniu ceny i skutkuje odrzuceniem oferty. „VAT marża” nie jest bowiem stawką podatku VAT. W takim przypadku należy uznać, że wykonawca nie wskazał wymaganej przez zamawiającego stawki podatku VAT tylko sposób rozliczenia podatku VAT. Błąd w określeniu prawidłowej stawki podatku VAT stanowi więc błąd w obliczeniu ceny i skutkować powinien odrzuceniem oferty tego wykonawcy na podstawie art. 226 ust. 1 pkt 10 ustawy Pzp. W takim przypadku należy uzna ć, że zamawiający nie podał w SWZ stawki podatku VAT, która powinna być zastosowana, wykluczając tym samym możliwość poprawienia w tym zakresie oferty w trybie art. 223 ust. 2 pkt 3 ustawy Pzp. Oferta zawierająca błędną stawkę VAT to także sytuacja, gdy stawka VAT jest wyższa od prawidłowej, skutkuje odrzuceniem oferty. Nie można bowiem przyjąć za zgodne z ustawą Pzp stanowisko, że dopuszczalne jest wybór oferty zawierającej błędną stawkę VAT, także sytuacji, gdy stawka VAT jest wyższa od prawidłowej. Na podstawie art. 226 ust. 1 pkt 10 ustawy Pzp zamawiający zawsze odrzuca ofertę zawierająca błąd w obliczeniu ceny. Błędem w obliczeniu ceny jest także podanie w ofercie nieprawidłowej stawki VAT. W wyroku z dnia 26 lipca 2017 r., KIO 1462/17 uznano, że w celu prawidłowego porównania cen ofert, złożonych w trybie zamówień publicznych, zamawiający powinien szczegółowo badać stawkę VAT wskazaną przez wykonawcę i to nie tylko ze względu na ewentualny obowiązek rozliczenia podatku w ramach mechanizmu odwrotnego obciążenia VAT, ale również z uwagi na odpowiedzialność zamawiającego za prawidłowe przygotowanie i przeprowadzenie postępowania o udzielenie zamówienia publicznego. Krajowa Izba Odwoławcza zwróciła również uwagę, że także, że w przypadku kryterium oceny, jakim jest cena, dla porównania ofert w postępowaniu o zamówienie publiczne zamawiający powinien brać pod uwagę całkowitą kwotę wydatkowanych przez siebie środków publicznych, a zatem kwotę, jaką będzie musiał zapłacić z tytułu realizacji zamówienia, a więc zawierającą także podatek od towarów i usług. Dlatego też niezbędne jest wskazanie przez wykonawcę stawki podatku VAT jaki Zamawiający w przypadku odwróconego mechanizmu VAT winien doliczyć do podanej ceny netto. Powyższe stanowisko, zdaniem Krajowej Izby Odwoławczej potwierdza wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 15 lutego 2005 r., V Ca 2981/04, zgodnie z którym „pod pojęciem „ceny” należy na gruncie ustawy Pzp rozumieć cenę brutto (a więc z naliczonym VAT). Taką cenę zamawiający powinien przyjąć na potrzeby oceny i porównania ofert. Aby móc dokonać porównania cen ofert zamawiający powinien znać stawkę podatku VAT, by ustalić wielkość tego podatku dla ustalenia ceny oferty danego wykonawcy. Właściwe ustalenie w ofercie przez wykonawcę stawki VAT odnoszącej się do konkretnego przedmiotu zamówienia podlega weryfikacji w toku postępowania o udzielenie zamówienia publicznego przez zamawiającego. Jeżeli zamawiający nie określi w SWZ stawki VAT, wykonawca jest obowiązany zastosować prawidłową stawę VAT (por. wyrok z dnia 6 marca 2020 r., KIO 372/20). W przypadku, gdy wykonawcy złożyli oferty z stawkami podatku VAT w różnej wysokości, zamawiający powinien wezwać wykonawców do udzielenia wyjaśnień w zakresie podstaw zastosowanej stawki podatku VAT. Odstępstwem od tej zasady jest jedynie pewność zamawiającego wynikająca z właściwych przepisów, iż stawka VAT zastosowana przez jednego z wykonawców jest prawidłowa. Obowiązkiem zamawiającego, związanym z wydatkowaniem środków publicznych jest przeprowadzenie postępowania z należytą starannością, natomiast działania i zaniechania podjęte przez zamawiającego nie potwierdziły tej staranności (zob. wyrok z dnia 9 stycznia 2018 r., KIO 2702/17). Józef Edmund Nowicki Z dniem 1 lipca 2015 r. zacznie obowiązywać kolejna zmiana PZP, wprowadzona ustawą z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo zamówień publicznych ( Po zmianie art. 91 ust. 3a PZP otrzyma brzmienie: „Jeżeli złożono ofertę, której wybór prowadziłby do powstania u zamawiającego obowiązku podatkowego zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług, zamawiający w celu oceny takiej oferty dolicza do przedstawionej w niej ceny podatek od towarów i usług, który miałby obowiązek rozliczyć zgodnie z tymi przepisami. Wykonawca, składając ofertę, informuje zamawiającego, czy wybór oferty będzie prowadzić do powstania u zamawiającego obowiązku podatkowego, wskazując nazwę (rodzaj) towaru lub usługi, których dostawa lub świadczenie będzie prowadzić do jego powstania, oraz wskazując ich wartość bez kwoty podatku.” W stosunku do dotychczasowego brzmienia: po pierwsze usunięto ograniczenie dotyczące powstania obowiązku podatkowego zamawiającego zgodnie z przepisami o podatku VAT tylko w zakresie dotyczącym wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, po drugie – nałożono stosowne obowiązki informacyjne na wykonawcę. Ponadto w art. 93 dodano ust. 1c w brzmieniu: „W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, jeżeli złożono ofertę, której wybór prowadziłby do powstania u zamawiającego obowiązku podatkowego zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług, do ceny najkorzystniejszej oferty lub oferty z najniższą ceną dolicza się podatek od towarów i usług, który zamawiający miałby obowiązek rozliczyć zgodnie z tymi przepisami.” Omawiana ustawa z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo zamówień publicznych zawiera także przepisy przejściowe, zgodnie z którymi w przypadku postępowania o udzielenie zamówienia publicznego wszczętego przed dniem wejścia w życie zmiany, zamawiający zobowiązany będzie wezwać wykonawców do przedstawienia informacji dotyczącej kwoty podatku od towarów i usług doliczonej do ceny złożonej oferty, jeżeli ta informacja nie wynika z treści oferty, oraz informacji dotyczącej możliwości powstania u zamawiającego obowiązku podatkowego w zakresie podatku VAT, wraz ze wskazaniem nazwy (rodzaju) towaru lub usługi, których dostawa lub świadczenie będzie prowadzić do jego powstania, oraz ich wartości bez kwoty podatku. Następnie zamawiający zobowiązany będzie do poprawienia ofert w zakresie ceny przez pomniejszenie tej ceny o podatek VAT w zakresie, w jakim u zamawiającego powstaje obowiązek rozliczenia podatku VAT. Ponadto zamawiający zobowiązany będzie do oceny ofert z uwzględnieniem zmienionego art. 91 ust. 3a PZP. Natomiast w odniesieniu do umów o zamówienie publiczne zawartych przed dniem wejścia w życie zmiany, zamawiający uprawniony jest do wystąpienia do wykonawcy o zmianę umowy poprzez obniżenie wynagrodzenia o kwotę podatku VAT, który zobowiązany jest rozliczyć zamiast wykonawcy. W przypadku gdy wykonawca nie zgodzi się na taką zmianę, zamawiający może od umowy odstąpić. Zgodnie z treścią uzasadnienia do projektu, głównym celem omawianej ustawy jest: pełniejsze dostosowanie przepisów o podatku VAT do prawa unijnego, zapewnienie większej skuteczności poboru VAT oraz zapobieganie wyłudzeniom zwrotu tego podatku w obrocie niektórymi towarami. Zmiana ustawy PZP spowodowana jest w szczególności wprowadzeniem tzw. mechanizmu odwróconego obciążenia. Mechanizm ten zakłada przeniesienie obowiązku rozliczenia podatku VAT na nabywcę i dotyczy tylko zamkniętego katalogu transakcji. Zmieniony art. 91 ust. 3a PZP, w sytuacji gdyby na skutek takiego mechanizmu odwróconego obciążenia w przypadku dostaw niektórych towarów obowiązek podatkowy powstał po stronie zamawiającego zgodnie z przepisami o podatku VAT, spowoduje, że zamawiający w celu oceny takiej oferty doliczy do przedstawionej w niej ceny podatek VAT, który miałby obowiązek rozliczyć zgodnie z obowiązującymi przepisami. Jak napisano w uzasadnieniu do ustawy: „Oznacza to, że sama wartość kontraktu nie uwzględnia podatku VAT, jednakże w dalszym ciągu sama transakcja podlega opodatkowaniu, zmiana sposobu rozliczeń nie powoduje zmniejszenia kwoty środków koniecznych do zaangażowania przez nabywcę”. Zmiana PZP z jednej strony chroni zatem zamawiającego przed zaciąganiem nadmiernych zobowiązań pieniężnych, a z drugiej – zapewnia równe traktowanie wykonawców. Znowelizowany art. 91 ust. 3a PZP będzie miał zastosowanie w następujących sytuacjach: wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (tak jak to jest obecnie), wystąpienia mechanizmu odwróconego obciążenia, importu usług lub importu towarów, z którymi wiąże się analogiczny obowiązek doliczenia przez zamawiającego przy porównywaniu cen ofertowych podatku VAT. Po stronie wykonawcy będzie leżał obowiązek poinformowania zamawiającego o wystąpieniu którejkolwiek z powyższych sytuacji. W przypadku braku takiej informacji lub też udzielenia informacji niezgodnej ze stanem faktycznym, należy założyć możliwość odrzucenia oferty na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 1 jako niezgodnej z ustawą PZP. Orzecznictwo przyniesie zapewne odpowiedź, czy zamawiający zobowiązany będzie w razie braku takiej informacji do wzywania wykonawcy do złożenia wyjaśnień w trybie art. 87 ust. 1 PZP. Autor: Katarzyna Dziąćko, Kancelaria Wawrzynowicz i Wspólnicy